บทที่ 405

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสองต่างนิ่งงัน เจเดนตัวแข็งทื่อในจุดที่ยืนอยู่ ส่วนใบหน้าของเคเล็บมีแสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านลงมาเพียงครึ่งซีก

แล้วเคเล็บก็ผ่อนลมหายใจแผ่วเบาและวางผืนผ้าสีเข้มลงบนโต๊ะ “ใจเย็นน่า” เขาพึมพำ “ถ้าฉันอยากจะฆ่านาย ฉันคงไม่เอาผ้าไหมมาด้วยหรอก”

เจเดนกะพริบตา ชีพจรยังคงเต้นรัว “พี่นี่ปลอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ